Center for Security Research Колумни Колумна на м-р Александар Трајковски – „Анализа на карактеристиките на левичарскиот и десничарскиот тероризам“

Колумна на м-р Александар Трајковски – „Анализа на карактеристиките на левичарскиот и десничарскиот тероризам“

м-р Александар Трајковски

Несомнено е дека идеологиите, како такви, отсекогаш имале енормно и пресудно влијание во историјата на човекот. Како резултат на тоа, истите директно и/или индиректно ги предопределуваат конструктивните или деструктивните акции кои (ќе) ги презема човекот. Со други зборови, идеологиите претставуваат моќна и клучна алатка! Алатка која има огромен потенцијал да влијае како стимулациски механизам, односно да го придвижува и определува правецот на движење на човештвото и неговите креации (државите, монархиите, кнежевствата, покраините итн.).Меѓутоа,во контекст на ова, идеологиите со нивното влијание не ги одминаа дури ни на терористичките организации и терористите-поединци, па дури ни на суверените државни актери кои јавно и/или прикриено го поддржуваат, спонзорираат или, пак, имплементираат тероризмот на домашен терен и/или во меѓународни рамки.

            Левичарскиот тероризам (ултралевичарскиот, квазиреволуционерниот, „црвениот“ тероризам) својот голем подем го доживува во седумдесеттите години на 20 век, а во почетокот на 21 век тој е речиси минато. Идеологијата на левичарските терористи е под силно влијание на марксизмот и на други социјалистички и комунистички мисли. Па според тоа, тој во литературата може да се препознае и под термините:„марксистичко-ленинистички“, „револуционерен“ тероризамитн. Како еден од факторите на борбено загрозување, тој не може реално да ја загрози безбедноста на една држава на генерален план, но може да и создаде големи проблеми, да загрози бројни човечки животи и уништи значајни материјални добра. Левичарските терористи настојуваат да целат на згради и владини структури, кои го претставуваат капитализмот, или да изведуваат атентати на претседатели на влади и капиталисти. Најчесто со една и единствена намера, а тоа е насилна смена на постоечките (главно „капиталистичките“) демократии и политики во државите со етаблирање на „нови влади“ кои ќе владеат, односно функционираат исклучиво на социјалистичка, комунистичка, марксистичка, марксистичко-ленинистичка, маоистичка, пролетеријатска,работничка (народна)или друг облик на истородна основа, или, пак, ќе претставуваат еден своевиден микс (од сите или дел) од претходно споменатите, а во коишто главен акцент, пред се, ќе биде ставен на пролетеријатите и/или на работничките класи.Современиот квазиреволуционерен тероризам има потреба идеолошки да се базира и на анархизмот, најчесто заради проценката дека револуцијата во Западна Европа невозможно е да се изведе според марксистичките „обрасци“, а тоа го потврдува крахот на социјализмот во светот. Сосема е разбирливо дека анархизмот заради стратегиите на директните акции им одговарал на сите левичарски групи и организации во Западна Европа кои, зарадиволунтаризмот и нетрпеливоста, се определувале за патеките на индивидуално политичко насилство, без обврската да се потпираат на масите, како и патеките кои треба да доведат до општествена револуција.

            Спротивно, пак, од левичарскиот, десничарскиот тероризам има сосема поинакви карактеристики по коишто тој е препознатлив. Десничарскиот тероризам скоро секогаш е во спрега со некои од конзервативните држави и претставува вентил за придушените фашистички страсти. Доминантни идеологии и уверувања за овој тип на десничарски екстремисти се: антикомунизмот, (нео)фашизмот, (нео)нацизмот, расизмот, сексизмот, етноцентризмот, антисемитизмот и др. Што се однесува, пак, до фобиите, најчесто застапени се следните:ксенофобијата, албофобијата (страв од белци) или негрофобијата(страв од црнци), религиската нетолеранција, нетрпеливост и нерасположение изразувани спрема спротивните религии (изразувани, како на пример, како христијанофобија, исламофобија, јудеофобија и преостанатите облици на вакви фобии кои егзистираат помеѓу нив) итн. Кај нив може да се забележи, не само изразување на нерасположение воопшто спрема доселеничките (имигрантските) групи и населенија, туку и незадоволство во однос на „либералните“ имигрантски политики кои ги водат нивните матични земји.Суштествена особиназа ваквиот калибар на ултрадесничарски екстремисти е и супериорноста (претежно националната, религиската, расната, културната и др.) во однос на другите. Но, исто така, имаат тенденција и на маргинализација и обезвреднување на „останатите“ кои не се од нивните редови, особено оние кои делат спротивни гледишта, ставови и уверувања и/или се со спротивна национална, етничка, религиска, расна, сексуална и/или друг облик на припадност. Додека, пак, себеси (како што е претходно споменато) не само штосе самопрокламираат како супериорни и правични во однос на преостанатите, туку и се длабоко убедени дека се (зачекорени) на вистинскиот пат и дека нивните терористички акции се оправдани и ги изведуваат за многу повозвишени цели.Кај поголемиот дел од нив може да се забележи и присуството на носталгија, особено ако се изгубени или, пак, се со тенденција на нагло или етапно, изумирање или изобличување на традиционалните вредности и обичаи, култура и/или религиски практики (главно во нивите матични земји, но и во земјите во кои тие се доселеници и играат доминантна малцинска улога). Поради тоа, тие тежнеат, преку преземање на работите во свои раце, да ги повратат на истите (по можност и да ги наметнат на другите), па дури и да ги постават на многу повисоко ниво за да можат да бидат зачувани и многу подобро негувани. Воедно, суштествен елемент за овие екстремисти е и фактот дека целат кон формирање на „чисти средини“, кои ќе бидат образувани од групи, односно населенија кои ќе негуваат една иста националност, етникум, религија, раса, култура, обичаи и вредности и сл.

Продолжува

Related Post

Анализа на Раби Седрак: Како проширувањето на ИСИС во Африка ја поткопува безбедноста на ЕвропаАнализа на Раби Седрак: Како проширувањето на ИСИС во Африка ја поткопува безбедноста на Европа

Раби Седрак

Очигледно е дека западните приоди за борба против тероризмот се покажаа како неефикасни, бидејќи тие се фокусираа на безбедноста и војската а не на иницијативи на мир и одржлив развој. По многу години војни на присилување, бомбардирања и специјални операции предводени од САД во Авганистан, Ирак и Сирија, САД објави повлекување на своите сили назад во САД, без никакви индикации или намери да пренесат некои од нив во Африка. Франција, која е главната западна моќ во регионот на Африка “Сахел” од 2013 година, беше разочарана од многу загуби, особено од загубата на француската јавна поддршка за воените операции на африканското копно. Претседателот Емануел Макрон ги објави плановите за повлекување на повеќе од 5.000 војници од Мали, велејќи: „Време е да го преструктуираме француското воено присуство во регионот“.

(more…)

Балканската рута и транспортот на наркотици во западна ЕвропаБалканската рута и транспортот на наркотици во западна Европа

м-р Оливер Ристески

Балканскиот полуостров претставува раскрсница за нелегалната трговија со наркотици. Неговата местоположба претставува “мост” за копнената рута која ја поврзува западна Европа со источна Азија, како најголем светски производител на наркотичната дрога хероин. Тука се вкрстуваат сите патишта за транспорт по копно на хероин од Авганистан до западна Европа. Преку пристаништата во Албанија (Драч) и Црна Гора (Бар) се врши транспортот по вода на кокаинот кој што доаѓа од Латинска Америка и преку земјите од балканскиот полуостров се дистрибуира до западна Европа, а дел останува тука и во регионот.

Според извештајот на ЕУ за проценка на закани за сериозен и организиран криминал, (Serious And Organised Crime Threat Assessment – SOCTA), Албанија претставува најголем производител на марихуана во Европа, а Мароко е најголем производител на хашиш, кој енаменет за Европа. Поголемиот дел од албанската марихуана се дистрибуира преку балканската рута по копно во западна Европа, а помал дел од оваа дрога е наменет за земјите од регионот. Според овој извештај вредноста од бизнисот со дрога изнесува најмалку 24 милијарди евра на годишно ниво.

(more…)

Пораст на криминалното однесување кај децатаПораст на криминалното однесување кај децата

Тамара Митковска, Центар за безбедносни истражувања

Кога пред себе имате сторител на кривично дело со старост од 14 до 18 години, пред себе воедно имате и примарна жртва. Жртва која системот, родителите им нанеле нешто лошо, а вие не сте реагирале на време.

Согласно категориите деца што подлежат на кривична одговорност, дете во судир со законот од 14 до 16 години е секое дете кое во времето на извршување на дејствието со закон предвидено како кривично дело за кое е утврдена казна затвор над три години наполнило 14, а не наполнило 16 години. Дете во судир со закон над 16 години е секое дете кое во времето на извршување на дејствието со закон предвидено како кривично дело за кое е утврдена казна затвор над три години наполнило 16 години, а не наполнило 18 години.

Во оваа група спаѓаат всушност двете старосни категории деца кои со поранешната терминологија беа означувани како „помлади малолетници“ и како „постари малолетници“. Суштината на кривичната одговорност останува иста, а само е прифатена нова терминологија, со една важна разлика во однос на кривична одговорност само за потешки кривични дела казниви со затвор над три години, бидејќи за полесните се применува начелото на целесообразност и истите се третираат како деца во ризик.

(more…)